Ask Me
Het gaat nergens over
Nederland blijft maar knoeien in de marge. Eerst wilde ik de boel zogenaamd nog wat gaan nuanceren, maar wat blijkbaar in de mond is gelegd is gezegd. Ik roep zo nu en dan nog wel eens wat, en van het een komt het ander. Inmiddels geen huis meer, nog wel een vaste baan, maar daar zien ze me niet zo vaak. Het was toch elke dag weer eens een kansloze onderneming, om daar op kantoor te geraken. En echt goed ging het nou ook weer niet. Het was toch allemaal wel vrij ingewikkeld om telkens opnieuw te moeten uitvinden, hoe zo'n kopieerapparaat nou precies werkt. En eerlijk gezegd, ben ik liever lui dan moe.
Het verbaast mij nog steeds, dat ik, ondanks alle winsten en kostenreducties, en een veel lagere inzet dan menig collega op mijn afdeling, hier nog steeds werkzaam mag zijn. Van mijn afdelingshoofd heb ik al heel lang niets meer vernomen. Daarnaast fraudeer ik met m,n gewerkte uren, het bedrijf waar ik voor werk, was in het verleden al meerdere malen betrokken in zaken met betrekking tot oplichterij, dus dat is niemand hier vreemd. Ook probeer ik de belastingen te ontduiken: nu zal dit geen hoog bedrag zijn. Ik blijft mijn stelling dat de overheid niets anders doet dan jongeren voeden met negativisme, omdat de belastingdienst de complete bevolking ook al naait.
Het is daarom niet te verwonderen dat kansarme jongeren regelmatig pogen te ontsnappen aan school of hun tiranniseerende werkgever. In dit land is het allemaal zo geregeld, om het zogenaamd veiliger te maken voor de burger. En eigenlijk wil ik daar maar één ding over zeggen: Iedereen is het er over eens dat de zeespiegel zal stijgen, al weet niemand precies hoeveel en wanneer. Maar in grote lijnen komt het hier op neer, dat een ieder die in dit koude kikkerlandje woont, geen zak heeft aan z,n zwemdiploma.
